Geen schadevergoeding na HALT-afdoening en nacht in cel tijdens ophouden voor verhoor

De Rechtbank Amsterdam wijst het schadevergoedingsverzoek van een advocaat ex artikel 533 Sv en artikel 530 Sv af in een strafzaak die geëindigd is met een Halt-afdoening. Volgens de rechtbank moet de Halt-afdoening worden beschouwd als 'een door de verzoeker aanvaarde reactie met een punitief karakter naar aanleiding van een strafwaardige gedraging' en zijn er geen gronden van billijkheid aanwezig voor het toewijzen van de verzoeken tot vergoeding. In een zaak bij de Rechtbank Den Haag verzoekt een advocaat op grond van artikel 533 Sv vergoeding voor zijn minderjarige cliënt, die is opgehouden voor verhoor zonder inverzekeringstelling op verdenking van heling van een fiets. De rechtbank overweegt dat de wet geen grond biedt voor vergoeding van schade als gevolg van het ophouden van de verdachte voor verhoor. De rechtbank merkt op dat het feit dat de verzoeker een nacht in een politiecel heeft moeten doorbrengen terwijl hij nog maar vijftien jaar oud was, ongetwijfeld impact zal hebben gehad op hem en op zijn familie. Het enkele feit dat de verzoeker minderjarig was op het moment dat hij werd opgehouden voor verhoor, vormt echter geen grond om af te wijken van de regeling van artikel 533 Sv.

Raad van Discipline: advocate mag geen jeugdzorg-gerelateerde zaken meer doen

De Raad van Discipline in Amsterdam wijst het verzoek van de deken ex artikel 60b Advocatenwet toe en bepaalt dat een advocate alle thans door haar behandelde jeugdzorg-gerelateerde zaken neerlegt, zonodig overdraagt en voor onbepaalde tijd geen nieuwe jeugdzorg-gerelateerde zaken aanneemt, behandelt dan wel daarbij betrokken is. De Raad stelt dat er op zich niets mis is met het feit dat de verweerster zich als advocaat inzet om misstanden in de jeugdzorg aan de orde te stellen en dat het haar goed recht is zich activistisch op te stellen en daarbij uitlatingen doen die jeugdzorg of de rechterlijke macht onwelgevallig zijn. De advocate is naar het oordeel van de Raad echter niet langer in staat jeugdzorg-gerelateerde zaken met een professionele, open blik en met oog voor alle betrokken belangen te bekijken en in die zaken adequate en effectieve rechtsbijstand te verlenen.

Kinderrechter luidt noodklok over gebrek aan passende plek voor minderjarige

Een minderjarig meisje verblijft op een gesloten groep en staat op de wachtlijst voor een open instelling. De GI verzoekt verlenging van de machtiging gesloten jeugdhulp, omdat er de komende maanden nog geen plaats is in een open instelling. De kinderrechter oordeelt dat het niet kan en mag zijn dat de minderjarige langer in een gesloten setting verblijft dan goed voor haar is, simpelweg omdat er als gevolg van de wachtlijstproblematiek geen alternatief is. Uit de wet en het IVRK volgt immers dat een gesloten plaatsing (een vorm van vrijheidsbeneming) een té ingrijpend middel is in een situatie waarin sprake is van een wachtlijst voor een passende vervolgplek. De kinderrechter luidt de noodklok: er moet verandering komen in de situatie van de minderjarige, niet over een jaar, niet over een aantal maanden of over enige tijd, maar nu. Om die reden is hier een rol voor de overheid weggelegd en de kinderrechter verwacht dan ook van de GI en de gemeente - als uitvoerende instanties - dat zij hun verantwoordelijkheid serieus nemen en er de komende weken alles aan zullen doen om de minderjarige te geven waar zij recht op heeft: een passende plek. De verlenging wordt toegewezen voor twee maanden, voor het overige wordt de zaak aangehouden.

Vrijspraak omdat het binnendringen gezien jonge leeftijd verdachte en aangeefster geen seksuele strekking had

De rechtbank spreekt een verdachte vrij van het seksueel binnendringen van zijn minderjarige nichtje. De verdachte en de aangeefster waren bij aanvang van de tenlastegelegde feiten beide zeer jong en de handelingen vonden overwegend plaats in het kader van een ‘vadertje en moedertje’-spel. Op dat moment hadden die handelingen gezien hun leeftijdsadequate ontwikkelingsniveau niet die seksuele betekenis en lading die volwassenen en geslachtsrijpe minderjarigen daaraan geven, aldus de rechtbank. Het binnendringen had daarom voor de betrokkenen destijds geen seksuele strekking. De verdachte wordt eveneens vrijgesproken van de subsidiair ten laste gelegde ontucht, nu die handelingen geen ontuchtig karakter hadden.

De minderjarige heeft niet kunnen profiteren van de gesloten setting

De minderjarige verblijft op een gesloten groep. Hij erkent zijn problematiek en heeft regelmatig om hulp gevraagd. Desondanks is de hulpverlening onvoldoende van de grond gekomen. De machtiging gesloten jeugdhulp heeft er dus niet toe geleid dat de minderjarige van hulp heeft kunnen profiteren, waarvan hij op een open plek niet had kunnen profiteren. De kinderrechter is daarom van oordeel dat niet langer aan de criteria voor een machtiging gesloten jeugdhulp is voldaan. De minderjarige kan als gevolg van zijn problematiek echter ook nog niet terug naar huis. De kinderrechter acht, hoewel niet deugdelijk onderzocht door de Gecertificeerde Instelling (GI), een plaatsing op een open groep op dit moment het meest passend. Om te voorkomen dat de machtiging gesloten jeugdhulp afloopt voordat de minderjarige op een passende open groep terecht kan, verlengt de kinderrechter de machtiging gesloten jeugdhulp voor een zeer korte periode

Verschillen tussen werelden Nederlandse en Somalische cultuur leiden tot spanningen en botsingen

De Raad voor de Kinderbescherming verzoekt zes kinderen uit een Somalisch gezin onder toezicht te stellen, omdat sprake zou zijn van een verwaarlozende opvoedsituatie. De ouders zeggen hun best te doen en vanuit hun Somalische achtergrond en maatstaven die voor hen normaal zijn, te handelen. De rechtbank stelt vast dat duidelijk is dat het gezin in twee werelden leeft, die in veel opzichten van elkaar verschillen. De verschillen tussen die werelden van de Nederlandse en de Somalische cultuur leiden tot spanningen en botsingen. Regie en sturing van een gezinsvoogd is nodig om structuur in de opvoeding en verzorging van de kinderen aan te brengen. Dit is ook nodig om hen te helpen keuzes te maken die in het belang van elk kind zijn om zich goed te kunnen ontwikkelen en een plek te vinden in de Nederlandse samenleving, in harmonie met de normen en waarden van het land van herkomst, aldus de rechtbank. Het verzoek wordt toegewezen.

Onduidelijk wat de GI na twaalf jaar OTS doet om tot verbetering situatie minderjarige te komen

Een minderjarige staat al ruim twaalf jaar onder toezicht. De kinderrechter vraagt zich af of een ondertoezichtstelling (OTS) wel recht doet aan de situatie, nu de Gecertificeerde Instelling (GI) niet inzet op thuisplaatsing. De kinderrechter vindt het verder onduidelijk wat de GI heeft ondernomen om tot verbetering van de situatie te komen. De OTS en de machtiging tot uithuisplaatsing (UHP) worden beide voor een half jaar verlengd. In deze periode dient de GI in de eerste plaats de noodzakelijke medische en psychologische hulp voor de minderjarige in te schakelen en het nodige te doen ter bevordering van de schoolgang. Op de tweede plaats dient de GI voortvarend stappen te ondernemen in het beoordelen van de vraag of een verder strekkende maatregel noodzakelijk is.

Berisping advocaat die zich niet hield aan in familiezaken geldende maatstaf

De advocaat van de wederpartij wordt verweten zich onnodig grievend te hebben uitgelaten door te stellen dat de kinderen door klager jarenlang fysiek en emotioneel mishandeld zijn en dat klager 100% schuld heeft aan de verstoorde verhoudingen. Het hof bekrachtigt de beslissing van de raad, die deze klacht gegrond bevond en een berisping oplegde. Daarbij wordt expliciet ingegaan op de voor de advocaat van de wederpartij in familiezaken geldende maatstaf.

Wet biedt geen ruimte met terugwerkende kracht een machtiging tot uithuisplaatsing te verlenen

De GI heeft de minderjarige vrijwillig uit huis geplaatst en daarmee niet voldaan aan het vereiste van artikel 1:265a van het BW. Dit kan niet worden hersteld door de machtiging met terugwerkende kracht te verzoeken, nu de wet geen ruimte biedt een machtiging tot uithuisplaatsing met terugwerkende kracht te verlenen. De kinderrechter moet voorts ex nunc toetsen of er wordt voldaan aan artikel 1:265b, eerste lid BW. Daarbij is een uithuisplaatsing een uiterst middel dat alleen ingezet mag worden als andere oplossingen om een kind in zijn thuissituatie te houden, geen uitkomst meer bieden. Gelet op de recente ontwikkelingen in de situatie zijn er thans onvoldoende gronden aanwezig om de machtiging tot uithuisplaatsing te verlenen.

Voorstel A-G tot beantwoording prejudiciële vragen over reikwijdte machtiging uithuisplaatsing in geval van vakantie kind met pleegouders

De A-G concludeert dat het besluit van de GI waarin het verzoek van de pleegouders om met het pleegkind op vakantie naar het buitenland te gaan is toe- of afgewezen, kan worden voorgelegd aan de kinderrechter in het kader van de geschillenregeling op grond van artikel 1:262b BW door de ouders, de pleegouders of de minderjarige van twaalf jaar of ouder. Deze wijze heeft ook de voorkeur van de A-G, omdat slechts in incidentele gevallen een gang naar de kinderrechter nodig zal zijn. Het is ook niet de bedoeling geweest van de wetgever dat de kinderrechter te pas en te onpas wordt ingeschakeld bij geschillen.